filmy o konflikcie na bałkanach
Home Muzyka i FilmFilm zapytał(a) o 23:49 Filmy o Bałkanach, konflikcie bałkańskim? Może być to dokument lub fabuła, ale zależy mi mniej na żmudnym opowiadaniu o tym przez magistra historii/bałkanistyki, a bardziej na relacjach prostych ludzi i autentycznych kadrach, lub inscenizacjach wojny lat ' wdzięczna za tytuły lub linki. Odpowiedzi Granna. odpowiedział(a) o 12:06 Nie oglądałam nic takiego, ale skoro nie masz żadnej odpowiedzi, to podsyłam linka, może stąd coś wybierzesz - [LINK] Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lubPrezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski poinformował o problemach z dostawami amunicji. Po tym, jak pomiędzy Izraelem a Hamasem wybuchła wojna, dostawy na Ukrainę znacznie spowolniły. Zobacz polecane hityTenis: Turniej WTA w Warszawie - mecz 2. rundy gry pojedynczej...Jutro, 11:00TVP SportPiłka nożna: Eliminacje Ligi Konferencji Europy - rewanżowy mecz 2. rundy: Dinamo Batumi - Lech Poznań...Jutro, 18:55TVP Sport HDPiłka nożna: Florida Cup - mecz: Arsenal FC - Chelsea FC...Jutro, 19:30Polsat Sport ExtraPiłka nożna: Eliminacje Ligi Konferencji Europy - rewanżowy mecz 2. rundy: Lechia Gdańska - Rapid Wiedeń...Jutro, 19:40TVP 2Poszukiwania ostatniego jednorożca...Jutro, 19:55BBC EarthHitch: Najlepszy doradca przeciętnego faceta...Jutro, 20:00Polsat HDEx Machina...Jutro, 20:50Warner TV HDOko...Jutro, 21:00Kino TV HDMagnum: Detektyw z Hawajów 4...Jutro, 21:05FOXKuchenne rewolucje...Jutro, 21:35TVN HD 62 views, 4 likes, 0 loves, 0 comments, 0 shares, Facebook Watch Videos from Polsat Doku: "15 minut - masakra na Bałkanach" dzisiaj o 22:00 w Polsat Doku Wątek ten zamieściłem wcześniej na moim "rodzimym" forum (treść moich przemyśleń tutaj nieco zmieniłem, pewne fragmenty wydały mi się zbyt kontrowersyjne), jednak nie zyskał tam popularności ;) Przed zamieszczeniem go tutaj chciałem go nieco rozwinąć, ale zanim by mi się to udało, mógłbym zapomnieć, po co go pisałem :) Jest jeszcze parę filmów do obejrzenia. Póki co, tyle ile obejrzałem i wymóżdżyłem. Ostatnio niemalże pod rząd obejrzałem dwie doskonałe produkcje poruszające temat wojny na Bałkanach, stąd pomysł na nowy wątek. Mówi się, że warto przechowywać pamięć o II Wojnie Światowej, aby już więcej się coś podobnego nie przydarzyło. Otóż pomimo, iż ludy bałkańskie z pewnością pamiętają wojnę bardzo dobrze, zaraz po zdjęciu sowieckiego kagańca stało się tam coś bardzo podobnego... W etnicznym i religijnym tyglu zawrzało, animozje tłumione od lat wybuchły ze straszliwym skutkiem. Wojna całkiem irracjonalna, bo prowadzona nie w imię korzyści materialnych czy nawet politycznych, lecz z powodu mówienia innym językiem i wyznawania innych wierzeń niż "wróg". Znamy to z własnej historii - sąsiedzi żyjący obok siebie przez wiele lat potrafili pod wpływem chorych ideologii stać się śmiertelnymi wrogami. Polak mordował Żyda, Ukrainiec Polaka, Żyd Ukraińca... Miały skąd czerpać przykład bratnie narody jugosławiańskie. Tyle dygresji... Dodam jeszcze, że zastanawiam się, czy groźba agresywnego nacjonalizmu nie jest wystarczającym dowodem, by potępić patriotyzm. Patriotyzm jest dla wybranych. W rękach (głowach) ludzi "małych" zarówno patriotyzm, jak i inne "szczytne" idee nader często stają się narzędziami zbrodni. Najbezpieczniej byłoby się pewnie ich wyrzec. Cóż, są to rozważania akademickie. Przejdźmy do meritum. Każdy z niżej wymienionych filmów gorąco polecam wszystkim, którzy cenią mój kinowy gust. Wybawca, reż. Predrag Antonijevic. Chyba pierwszy film na ten temat, jaki obejrzałem. Zaczyna się po hitchcockowsku, od trzęsienia ziemi. Żona i syn oficera armii USA giną w zamachu w Paryżu. Ten w amoku idzie do meczetu i zabija, strzelając na oślep. Dzięki wysoko postawionym przyjaciołom zamiast do więzienia trafia do Legii Cudzoziemskiej, a z nią na Bałkany. Tam, paradoksalnie, w samym sercu wojennego piekła, zdaje się odnajdywać na nowo istotę człowieczeństwa... Demony Wojny, reż. Władysław Pasikowski. Film strasznie nierówny. Bezsensowny i niewiarygodny wątek francuskiej dziennikarki, irytujący i nachalny product placement. A z drugiej strony pierwszy chyba raz w polskim kinie tak prawdziwie oddana wojna i życie koszarowe. Można by tu zauważyć, że akurat ja ani wojny, ani koszar nie poznałem, więc skąd mogę wiedzieć, jak wyglądają naprawdę? Coś jednak sprawia, że widz czuje ten realizm. Film zresztą potwierdza badania naukowe - w czasie wojny jedynie niewielki procent żołnierzy strzela tak, by zabić. Jeszcze mniej ryzykuje życie dla tego celu. Reszta chce przede wszystkim przeżyć. Pomimo niedociągnięć, kawał porządnego rodzimego kina wojennego ze świetnymi kreacjami aktorskimi. Zamachowski jest dużo bardziej wiarygodny jako cwaniaczek "Houdini" niż jako chociażby Mały Rycerz. Życie ukryte w słowach, reż. Isabel Coixet. Film zaczynamy od poznania byłej pielęgniarki, Hanny - imigrantki pracującej w irlandzkiej fabryce. Dość szybko można się zorientować, że Hanna ma za sobą traumatyczne przeżycia. Brak znajomych, rutynowe, nerwowe czynności... Niemal przypadkowo Hanna trafia na platformę wiertniczą, by zaopiekować się rannym robotnikiem. Ten, czasowo pozbawiony wzroku, próbuje nawiązać z Hanną kontakt wypytując ją o jej życie i opowiadając o swoim. Wychodzą na jaw niesamowite historie... Można się także domyślić, kim jest tajemniczy narrator o głosie dziecka wtrącający momentami uwagi na temat Hanny. Grbavica, reż. Jasmila Zbanic. Esma, niemłoda już kobieta, wychowuje samotnie nastoletnią córkę. Mieszkają w Sarajewie - mieście, z którego każdej ulicy i każdego zaułka wyziera dramat niedawnej wojny. Poruszający obraz skontrastowanego społeczeństwa: dzieci i młodzież chcące żyć normalnie i bawić się, oraz ludzie nieco starsi - krwawiący mentalnymi niezagojonymi ranami, poszukujący swoich krewnych po każdej kolejnej ekshumacji masowych grobów, noszący wojnę nadal głęboko w sobie. Jeśli w pierwszym akcie pojawia się strzelba, to w trzecim akcie wystrzeli - stąd podejrzenia, jakich widz nabiera w stosunku do przeszłości Esmy, okazują się prawdziwe... Więcej nie powiem. No i klasyka "gatunku", czyli Underground Kusturicy. Zaczyna się niby przed Drugą Wojną Światową, a kończy się w latach '90-tych, ale tak naprawdę nie chodzi tu o chronologię. Cały film jest jedną wielką alegorią narodu serbskiego. Z jego bohaterstwem, walecznością, ale i kłótliwością, pamiętliwością - podobnego nam, Polakom. Wojna lat '90-tych jest tu ukazana zaledwie przez chwilę, lecz stanowi smutne dopełnienie. Inwazyjne leczenie ran krwawiących pod sowieckim bandażem przez pół wieku... Wszystkie opisane wyżej filmy oprócz tematyki łączy jedna rzecz: na zakończenie dają nadzieję. Nadzieję, że pomimo wszystko można żyć dalej i że "to" się już nie powtórzy. Niestety, z całym swoim optymizmem mogę się podpisać tylko pod pierwszą częścią tej konkluzji... Jestem niemal pewien, że "to" wydarzać się będzie nadal. Przynajmniej dopóki ludzkość nie wyrośnie z pewnych chorób wieku dziecięcego... 15-06-2009, 23:07 Mefisto Miszczu AVTAKa 2014/18/22 Liczba postów: 24,757 Liczba wątków: 67 hmm....pamiętam jeszcze film z Neillem, który pracował w Zoo (The Zookeeper) - w sumie wojna od dupy strony, ale obecna jak najbardziej :) 16-06-2009, 00:55 soldamn Stały bywalec Liczba postów: 794 Liczba wątków: 8 aleja snajperów, niedawno uznana przez TIME za jeden z najlepszych filmow dziennikarskich w historii 16-06-2009, 01:11 Bart Dużo pisze Liczba postów: 399 Liczba wątków: 24 Ja aktualnie mam w poczekalni: Ziemia niczyja Aleja snajperów Za linią wroga Świadkowie (Svjedoci) Piękna wieś, pięknie płonie (Lepa sela, lepo gore) i parę innych :) 16-06-2009, 08:40 Donia Agata Stały bywalec Liczba postów: 1,440 Liczba wątków: 4 Bałkany uświadomiły nam, wręcz naocznie, jak niewiele potrzeba, by kochający się i bogobojni sąsiedzi zaczęli wyrzynać się nawzajem na zawołanie jakiegoś lokalnego watażki, w imię jemu tylko bliskich celów. Z tym chorym Hurra! - patriotyzmem na pewno coś jest na rzeczy, nie ma bardziej ogłupiajaćego hasła dla mas , jak "Bóg, (honor) i Ojczyzna", na szczęście LPR inne pozostają (jak na razie)w defensywie. Polecam kolejne tytuły w tym temacie, wszystkie świetne!: STRZAŁ W SERCE: z Vincentem Perezem i Linusem Roachem w rolach dwóch przyjaciół, z których wojna uczyniła prawdziwych wrogów. Jeden został rasowym snajperem, a drugi jednym z jego celów. W tę wojenną grę zostają wplątane, cierpią, także ich rodziny, z dziećmi na czele. KWIATY HARRISONA (albo "Uciec przed śmiercią" - amerykański fotograf, zostaje wysłany do ogarniętej wojną byłej Jugosławii, gdzie znika bez wieści. Wersja oficjalna brzmi, że zginął. Żona nie daje wiary tym informacjom, wyrusza do Europy, by go odnaleźć. Bardzo dobra obsada (Adrien Brody dobre zdjęcia świetnie obrazujące chaos, w jakim żyją Bałkany i szokiem jakiego doznają Amerykanie na jego skutek, gdzie na dobrą sprawę, nie mogą odróżnić, po jakiej stronie kto walczy, są kompletnie zagubieni i wygłupieni, jak pewnie każdy niezalezny obserwator tej wojny, na co ona komu była. Ludziom żyło się tak dobrze, za czasów komuny Jugosławia w naszych oczach to był raj, kraj miodem i winem i płynący, nacjonalistyczne idee zniszczyły wszystko. RANY - to na pewno mniej znany ogółowi film, w reżyserii "ichniego" Dragojevica. Widziałam go w telewizji, jakims cudem miałam nosa, że będzie dobry, a wręcz rewelacyjny. Jest to opowieść również o przyjaciłołach, tym razem bardzo młodych, mają chyba po 18-19 lat. Mieszkają w Belgradzie, nie zajmuja się bezpośrednio wojowaniem, lecz w imię przysłowia, gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta, bogacą się w taki czy innych sposób na wojnie. Też dochodzi między nimi do jakichś niesnasek, sporów, walk, pozostawiających niezagojone RANY na całe życie. SABOTAŻ - bardziej amerykański niż "bałkański". Z Markiem Dacascosem, C. Moss, film o amerkańskich agentach wysłanych na Bałkany. Niezły, ale mocniej rozrywkowy, niż refleksyjny. 16-06-2009, 09:20 Bart Dużo pisze Liczba postów: 399 Liczba wątków: 24 Dziękuję, Donio Agato :) Filmy wpisałem na listę. O "Uciec przed śmiercią" już słyszałem skądinąd, ale teraz nabrałem ochoty aby obejrzeć. 16-06-2009, 10:27 desjudi VIP Liczba postów: 7,123 Liczba wątków: 292 ZIEMIA NICZYJA - przewrotno-ironiczny film. Symbolicznie i dosłownie o wojnie, która niszczy ciało i duszę. Tak zwyczajnie mądry, inteligentny skromny obraz dziejący się w okopie, do którego trafiają Bośniak i Serb. Świetny scenariusz! 16-06-2009, 10:53 Donia Agata Stały bywalec Liczba postów: 1,440 Liczba wątków: 4 Bart napisał(a):Dziękuję, Donio Agato :) Filmy wpisałem na listę . Cała przyjemność po mojej stronie. Życzę "dobrego" odbioru, myślę, że nie będziesz żałował. Słowo "miłego" nie byłoby tu chyba na miejscu. Chociaż.... może jednak dałoby się go użyć w przypadku jeszcze jednego filmu Kusturicy - "ŻYCIE JEST CUDEM", gdzie jak to u Kusturicy, groza śmierci i radość życia biorą się pod boki i uprawiają jeden szalony taniec. Istna feeria kolorów, humoru, muzyki, niczym na wiejskim festynie z okazji święta ludowego, kurcze, żeby tylko nie ta wojna gdzieś obok... :wink: 16-06-2009, 14:31 Mental Ambasador białej rasy Liczba postów: 35,818 Liczba wątków: 364 Desjudi napisał(a):ZIEMIA NICZYJA - przewrotno-ironiczny film. Symbolicznie i dosłownie o wojnie, która niszczy ciało i duszę. Tak zwyczajnie mądry, inteligentny skromny obraz dziejący się w okopie, do którego trafiają Bośniak i Serb. Świetny scenariusz! no wreszcie jakiś porozumienie na linii: Von Trier - Mann:) No Man's Land to jeden z najlepszych filmów europejskich, jakie widziałem w moim długim i obfitującym w rozmaite artystyczne uniesienia życiu. to jest właśnie kino po amerykańsku pomyślane: zadaje pytanie i nie przygniata człowieka artyzmem ani pretensjonalnością. w dodatku całkiem łatwo film tanovicia zakwalifikować do określonego gatunku/podgatunku. prosta, acz niebanalna symbolika, zajebisty pomysł... podobało mi się. politycy rozpętują wojny, media żerują na tragediach, wojna jest absurdem, bla bla bla - to wszystko zalatuje poczciwym komunałem na kilometr, ale "wypowiedziane" zostało w sposób niecodzienny i intrygujący. ziemia niczyja to nie jest może niebotyczny poziom niebanalności w mówieniu o wojnie jak Generation Kill, ale mnie w pełni satysfakcjonuje, bo poprzez umieszczenie bohaterów w takim a nie innym kontekście wywołuje lawinę pytań, których w filmie nawet nie zadano. z innych obrazów okołobałkańskich to oczywiście ze wszech miar udany 'Savior' predraga antonijevica. mocny w ciul. 16-06-2009, 14:43 Mefisto Miszczu AVTAKa 2014/18/22 Liczba postów: 24,757 Liczba wątków: 67 The Hunting Party - nie znam, ale obsada rozsądna 16-06-2009, 16:26 Czystki etniczne, rabunki, gwałty na ludności cywilnej. To codzienność krwawego konfliktu, jaki wybucha na Bałkanach na początku lat 90. ubiegłego wieku. Danijel i Ajla poznają się tuż przed wojną. Ich pierwszy wspólny taniec przerywa wybuch bomby.
Bohaterem książki jest Andrzej Brenner, dziennikarz udający się do Kosowa. Jego praca sprawozdawcy z tego ogarniętego wojną domowa kraju jest jednak tylko przykrywką do zupełnie innej działalności. Współorganizuje bowiem transport broni dla albańskich partyzantów. Ma przy tym wątpliwości moralne, ale przeważa argument, że skoro walki i tak się toczą, to chociaż niech szanse w tym konflikcie będą wyrównane. W czasie pobytu w Prisztinie, stolicy Kosowa, poznaję piękną Serbkę, Vesnę. Rodzi się miłość. Uczucie jest głębokie, powinowactwo dusz, metafizyka i takie tam. Wszystko wygląda jak rzeczywistość z pięknej bajki. Splot różnych wydarzeń powoduje, że Serbscy agenci zabijają Vesnę. Życie Andrzeja Brennera traci sens i smak. Jednocześnie z zżyciem uczuciowym toczą się inne wydarzenia. Brenner bierze udział w walkach partyzanckich, dostarcza broń Albańczykom, spędza upojny czas w Czarnogórze, w pięknym mieście portowym Kotor. W kolejnej odsłonie Brenner organizuje konwoje humanitarne mające ukryty cel w postaci misji ratunkowej dla przyjaciół poznanych w czasie bałkańskich eskapad Brennera. Dzieje się dużo i jest ciekawie. Do mocnych stron książki należy bardzo rzetelne przedstawienie rzeczywistości wojen po rozpadzie Jugosławii. Czuje się, że autor tam był i z bliska widział realia. Dzięki temu unika pochopnych sadów, nie buduje czarno-białej rzeczywistości. Serbów nie oszczędza za ich działania w Kosowie, ale jednocześnie przecież jego bohater zakochuje się właśnie w Serbce, pomocy udzielają im Albańczycy, życzliwą przystań znajdują w Czarnogórze a ich najbliższym przyjacielem jest Chorwat wyznania muzułmańskiego. Pokazuje to, jak zawikłane są relacje na Bałkanach. Wielką zasługa Witolda Gadowskiego jest ich pokazanie. Dla mnie to największa zaleta Smaku wojny. Mimo wątku miłosnego książka przynależy do nurtu literatury męskiej. W gruncie rzeczy jest opowieścią o prawdziwej męskiej przyjaźni weryfikującej się w momentach trudnych, nawet dramatycznych. Bez ckliwości, na spokojnie, bez nadmiaru słów i deklaracji. Ciekawe jest też przesłanie książki. Autor wydaje się mówić, ze nie można bezkarnie zagłębiać się w dramatyczne konflikty, brać udział w wojnie i wyjść z tego bez szwanku. Brutalna rzeczywistość człowieka dopada, a wtedy nic nie jest takie samo, jak przedtem. Warto też zwrócić uwagę, że książka jest z ducha prozy Marka Nowakowskiego. Tu też najciekawsze są postacie z marginesu, dominuje język prosty, zwykli ludzie, a przez wydarzenia przebijają się wartości podstawowe. Dla miłośników Marka Nowakowskiego lektura obowiązkowa. Strona literacka, a zwłaszcza dialogi nie są najmocniejsza stroną książki. Mimo to przeczytałem ją z zainteresowaniem i autorowi jestem wdzięczny. W wielu momentach książka dawała do myślenia. Oceniam 8/10 i zaliczam do sił sensu za unikanie stereotypów i przywracanie wartości podstawowych. Witold Gadowski, Smak wojny, Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2013. Zobacz wpisy
KONFLIKT PALESTYŃSKI pod koniec XX wieku. 1964r. powstała OWP. (Organizacja Wyzwolenia Palestyny) kierowana przez. JASIRA ARAFATA. wojna domowa 1982 - 1985r. armia Izraela wkracza do LIBANU (1982r.) otacza stolicę Bejrut. TERRORYZM PALESTYŃSKI. 5 września 1972r. 10 lutego 2018 Na tę publikację polscy czytelnicy musieli czekać 10 lat, licząc od pierwszych zapowiedzi wydawcy. Cierpliwość się opłaciła, jeśli ceni się chropowatość undergroundowego komiksu, estetykę surrealistycznego koszmaru i nieposkromioną, chorą wyobraźnię. Oto „Bośniacki płaski pies”, czyli najbardziej niekonwencjonalna opowieść o wojnie na Bałkanach, jaka mogła trafić do waszych rąk. W 1999 roku dwóch szwedzkich twórców komiksowych rezydujących w Berlinie ? Max Andersson i Lars Sjunnesson ? udało się do Lublany w Słowenii na konwent komiksu alternatywnego. Przez przypadek znaleźli się w pobliżu kampanii bombowej prowadzonej przez NATO. Choć sama podróż była niepokojąca, a przy okazji dała możliwość na własne oczy zobaczyć skalę zniszczeń, jaka dotknęła ludność cywilną, to jednak okazała się też dla artystów inspirująca. Po powrocie do domu postanowili utrwalić swoje przeżycia na planszach komiksu. Początkowo myśleli o narysowaniu pamiętnika lub trawelogu. W tamtym czasie zaczęły one być modne ? Guy Delisle wydał „Shenzen”, a Joe Sacco „Strefę bezpieczeństwa Goražde”. Po kilku miesiącach przerzucania się niestworzonymi pomysłami uznali, że ta historia zasługuje na coś więcej niż tylko „zwyczajną” relację. Opracowali więc nową koncepcję, w myśl której osobiste przeżycia miały stanowić jedynie punkt wyjścia do historii rodem z najgorszych koszmarów, jakie mogą przyśnić się na jawie po zażyciu wyjątkowo silnych psychodelików. Zaczyna się z pozoru niewinnie i blisko osobistych doświadczeń autorów. Max i Lars przebywają wraz z zaprzyjaźnioną rysowniczką na konwencie w Lublanie. Tam otrzymują telefon od niejakiego Stefana Skledara. Dawny znajomy (jak najbardziej autentyczna postać pewnego Słoweńca) ma pretensje o bezprawne wykorzystanie jego osoby w komiksie (i tu już najwyraźniej wkraczamy w strefę fikcji, bo prawdziwy Stefan raczej zarzutów nie miał, skoro napisał wstęp do dzieła). Poszkodowany nie ma zamiaru się sądzić, potrzebuje jednak pieniędzy, dlatego proponuje dżentelmeńską umowę: w ramach zadośćuczynienia artyści kupią od niego prawa do dzienników wojennych z konfliktu na Bałkanach. Lars i Max przystają na tę propozycję i o umówionej godzinie stawiają się w wyznaczonym miejscu. Stefan jednak nie przybywa. Zamiast niego nieoczekiwanie z ulicy obok wyjeżdża ciężarówka wypełniona lodami, która próbuje staranować bohaterów. Ci cudem unikają śmierci pod kołami pojazdu, a w przewróconym nieopodal śmietniku znajdują jeden z dzienników wojennych Stefana. Cała trójka decyduję się ruszyć śladem lodowych sprawców, po drodze zapoznając się z treścią pamiętnika. To początek surrealistycznej podróży przez kraj targany wojną. Przerażające wdowy ze Srebrnicy, które porywają ludzi, sarajewskie bomby lodowe sprzedawane w łuskach po pociskach, zwłoki jugosłowiańskiego dyktatora Josipa Tity przechowywane w lodówce, żołnierze NATO przemienieni w zombie i rozgniecione, a jednak wciąż żywe psy biegające po ulicach ? to tylko niektóre elementy koszmarnej nierzeczywistości, z którymi stykają się na swej drodze Max i Lars. Pod surrealistyczną i groteskową powłoką kryje się jednak sporo prawdy o konflikcie na Bałkanach, a szczególnie o jego ofiarach próbujących odnaleźć się w nowych realiach. Tytuł komiksu pochodzi od popularnego dowcipu krążącego w Bośni po wojnie. Tamtejsi ludzie, słynący ze swego czarnego poczucia humoru, mawiali, że jedyną rodzimą rasą psa w tym kraju jest bośniacki płaski pies, ponieważ większość tych czworonogów ginęła pod gruzami bądź gąsienicami czołgów, a ich truchła walały się na każdym kroku. „Wielu zdawało się czuć, że naruszamy granice 'dobrego smaku’ i przesadzamy, wyśmiewając się z rzeczy, z których nie można się śmiać” ? mówi Max Andersson. „Niektórzy narzekali, że nie opowiedzieliśmy się jasno po jednej stronie i nie zwaliliśmy całej winy na Serbię. Co ciekawe, dziennikarze, którzy czuli się urażeni i twierdzili, że nie jesteśmy zainteresowani 'prawdą’, nie mieli stamtąd żadnych osobistych doświadczeń. Ci, którzy takowe mieli, pisali pozytywnie o komiksie”. „Bośniacki płaski pies” to wynik prawdziwie kolektywnego procesu twórczego. Wprawdzie Max i Lars mają odmienne, charakterystyczne style rysowania, o czym przekonują krótkie historie zamieszczone w apendyksie, ich prace na kartach komiksu trudno rozróżnić. Taki zresztą był zamysł. „Chciałem sprawdzić, co tworzy tożsamość ? na przykład tożsamość indywidualną, narodową i artystyczną. Co się stanie, jeśli zaczniemy rozkładać części tego, co według nas składa się na naszą tożsamość, i wymieszamy je z czymś innym? Jakie będą efekty? I czy to w ogóle jest możliwe?” ? wyjaśnia Max Andersson. „Stopniowo zaczęliśmy mieć obsesję na punkcie tej techniki, starając się wymyślić metody, które sprawią, że mieszanka graficzna będzie coraz bardziej złożona i niemożliwa do rozszyfrowania” ? dodaje artysta. Skończyło się tak, że każdy z nich nakładał kilka linii tu i tam, po czym wymieniał się planszami z drugim i dodawał kilka szczegółów do jego rysunków. Wymiana odbywała się tak długo, aż obaj uznali, że dane ilustracje są już kompletne. Efekt? „Na rysunku jakiejś postaci może znajdować się setka małych kresek atramentu nałożonych przeze mnie i setka zrobionych przez Larsa, nie w tej samej plamce, ale w różnych i całkowicie arbitralnych miejscach” ? mówi Max. Ta metoda twórcza sprawiła, że praca w duecie zamiast przyśpieszyć proces tworzenia komiksu, znacznie go wydłużyła. Ukończenie „Bośniackiego płaskiego psa” zajęło autorom cztery lata. Historia z komiksu ma też ciąg dalszy. Po wydaniu „Bośniackiego płaskiego psa” artyści udali się w trasę promocyjną po krajach byłej Jugosławii. W podróży towarzyszyły im zwłoki Tity, spreparowane ze styropianu i papier-mâché. Całość uwieczniono na kamerze, dzięki czemu powstał film „Tito na lodzie” (oryg. „Tito on ice”) łączący sceny dokumentalne z animacją poklatkową. W ramach uzupełnienia lektury warto zapoznać się z tą równie zwariowaną produkcją. Artur Maszota Wypowiedzi Maxa Anderssona pochodzą z wywiadów opublikowanych na Stripburger, Invicta Indie Arts, Tematy: Bośniacki płaski pies, komiks, Kultura Gniewu, Lars Sjunnesson, Max Andersson Kategoria: premiery i zapowiedziFilmy s touto tématikou jsou založeny na pravdivých osudech zesnulých či vzpomínek žijících pamětníků. Již 18. února česká kina uvedou maďarský snímek Saulův syn odehrávající se v koncentračním táboře v Osvětimi. Proto jsme pro Vás připravili seznam deseti nejlepších filmů s touto tématikou. 10. Colette (2013)
Forum Libertarian ma swój regulamin. Fora Dyskusje różne Hyde-Park You are using an out of date browser. It may not display this or other websites should upgrade or use an alternative browser. Jakie filmy ostatnio oglądaliście? Thread starter kr2y510 Rozpoczęty 1 Maj 2009 #761 Deleted member 427 Guest Dałbym Ciekowi ze 100 lajków za tego posta. Ale nie mogę A "Wilk" wiadomo, gloryfikacja bandytyzmu i rozpusty - 9+/10. Nie mogę wystawić więcej, bo Belfort nie kupował broni palnej na wagę ani złotych kałachów. #762 Czy może ktoś polecić, jakiś sensowny film dokumentalny o konflikcie w Jugosławii? #763 Satyra na północne krainy powszechnego szczęścia i dobrobytu. Podczas oglądania w głowie nieustannie dudnią słowa wieszcza: Generalnie socjalizm to jest syf wymyślony przez odpady gatunku Homo Sapiens (...) W syfie tym nie ma kasyn, burdeli, palarni opium, słowem, jest nudno i chujowo. #764 Deleted member 427 Guest Ćpanie, ruchanie, chlanie, rzyganie - w roli głównej genialny James McAvoy jako policjant Robertson, który robi wszystko tylko nie "protect and serve". - Czemu wstąpiłeś do policji? - Z powodu panującej tam brutalności. - Chcesz z tym walczyć od środka? - Nie, chcę być tego częścią. #765 Czy może ktoś polecić, jakiś sensowny film dokumentalny o konflikcie w Jugosławii? "Ziemia niczyja" genialny jak dla mnie. Edit Nie zauważyłem, że dokumentalny Ale zostawie post, może ktoś się skusi na fabularny. #766 Deleted member 427 Guest Co prawda, nie dokument, ale fabuła - "Wybawca" ("Savior") - mega mocny film o wojnie w byłej Jugosławii z perspektywy żołnierza legii cudzoziemskiej. Świetna fabuła i zdjęcia, na pewno jedna z lepszych produkcji o tematyce wojennej na Bałkanach (dla mnie osobiście chyba najlepsza), ukazuje po równo sadyzm wszystkich stron konfliktu. #767 #768 Co prawda, nie dokument, ale fabuła - "Wybawca" ("Savior") - mega mocny film o wojnie w byłej Jugosławii z perspektywy żołnierza legii cudzoziemskiej. Świetna fabuła i zdjęcia, na pewno jedna z lepszych produkcji o tematyce wojennej na Bałkanach (dla mnie osobiście chyba najlepsza), ukazuje po równo sadyzm wszystkich stron konfliktu. Polecałem już kiedyś. Stare, dobre czasy, gdy zamiast do ciupy można było iść do Legii. Oglądałeś Warriors (1999) od BBC? Równie dobry, mimo że gra i zdjęcia na niższym, telewizyjnym poziomie, to fabuła kozak, na faktach w końcu. #769 #770 #771 Deleted member 4683 Guest Dzisiaj widziałem Chappie. Film SF nakręcony przez gościa od Dystrykt 9 i Elizjum. Fajnie się ogląda. W skrócie - robot uczący się człowieczeństwa od gangusów. Bandyci chcą go jednak wykorzystać do napadów więc wychowują go na żula. Robot łazi z łańcuchem na szyi, nawija "joł maderfaker" i kradnie bryki ( serio). Ponieważ nie chce zabijać to mówią mu, że człowieka można uśpić nożem, żeby się odprężył Brzmi idiotycznie ale film ogląda się zajebiście i polecam. Występuje też dupa z jakiegoś ponoć słynnego zespołu ( brzydka jak psi chuj ). Admin #772 Zespół to Die Antwoord. Ponoć generalnie film oparty na południowoafrykańskich sublkulturach. #773 Deleted member 427 Guest Twórca "Czapiego" to białas urodzony w RPA. Matka zabrała go stamtąd po tym, jak Murzyni zastrzelili mu kumpla. Generalnie w Johannesburgu robiło się wtedy mocno nieciekawie. W ogóle Blomkamp to interesująca postać. Dostał niedawno stołek reżysera "Obcego 5". Admin #774 Ciek Miejsce na Twoją reklamę No więc widziałem Interstellara w zeszłym tygodniu. Nie pisałem od razu, bo chciałem wcześniej ochłonąć i napisać na spokojnie. Obiecałem sobie, że nie będę specjalnie hejtować, ale po kilku dniach nadal nie mogę się powstrzymać Słaby w chuj ten film. Składa się on z kilku potencjalnie ciekawych motywów i szeregu ładnych (miejscami nawet pięknych) obrazów, które po wrzuceniu do jednego wora i zmieszaniu dają żenujący efekt. Niczym w wadliwej układance, elementy tego filmu zwyczajnie do siebie nie pasują. Sci-fi źle się łączy z metafizycznym pierdololo, dialogów właściwie nie ma, są Wygłaszane Wielkie Kwestie, ogólnie gra aktorska jest mało przekonująca. Muzyka fajna, lubię Zimmera, chociaż akurat ta z Interstellara jakoś szczególnie nie wyróżnia się z tłumu, tylko niestety w połączeniu z obrazem daje mocno bekowy efekt, bo pierwszy raz w życiu doświadczyłem bombastycznego podkładu organowego do sceny, gdy Mefju kręci się po kuchni domku w polu kukurydzy, a później ... nic się nie dzieje Stukostrachy za regałem z książkami, beznadziejna końcówka, mocno bijące po oczach i częste obrażanie RIGCZu, prowadzą mnie do wniosku, że Prometeusz był znacznie lepszy. Ja rozumiem, że żyjemy w czasach Upadku Okcydentu, ale czy te scenariusze ktoś w ogóle czyta przed kręceniem? Być może jest to kolejny przykład występowania w sztuce zjawiska, zgodnie z którym gdy ktoś już dostatecznie wyrobi sobie nazwisko, to nawet gdy puści bąka zaraz znajduje się stado klakierów dumających nad tym jakiż to artystycznie wartościowy performens wykonał. Z drugiej strony film wchodzi dobrze, miejscami jest ładny i robi wrażenie, traktuje o miłości, a to wszystko okraszone jest wzruszającym, ckliwym zakończeniem. Ja rozumiem, że takie rzeczy dobrze się sprzedają, zwłaszcza gdy targetem nie jest zbyt wymagający odbiorca. Paradoksalnie, jestem rozczarowany, ale w sumie dobrze się bawiłem. Inną kwestią, której nie kumam to moda, by na początku filmu mocno przyspojlerować jak się on skończy. To już druga niedawna produkcja po "Transcendencji", gdzie film sam przebija balonik napięcia na samym początku i dalej do samego końca jedzie już na flaku, no bo przecież wiadomo, że skończy się dobrze. Jakieś pomysł, czemu to właściwie ma służyć? Admin #775 Interstellar byłby bardzo fajny filmem hard sci-fi. Jest dość intrygująca historia i można by coś podziałać na tej kanwie. Ale nie, trzeba było zbudować niewiarygodny świat, podlać to filozoficznym bełkotem, rozciągnąć ile wlezie i brandzlować się swoją wielkością. W sumie nędzne. Nie tak, jak Prometeusz, ale wciąż słabe. #776 Tralalala Guest Prometeusz akurat abył spoko, widziałem nawet kilka razy. #777 w sobote oglądałem lucy, zgadzam sie z hejtowym komentem cieka, ale podobał mi sie a raczej lucy mi sie podobała, chuj z nieścisłościami, pół flaszki mi pomogło, fajna dupa staje sie jeszcze fajniejsza jak zacznie myślaeć, zero emocji i innego gówna, ideał kurwa hehe oglądałem też red2, jedynka była fajna, dwójka niestety już nie... nawet alk nie pomógł by film stał sie fajniejszy... prometeusza ogladałem 2 razy na trzeźwo był chujowy, a po alku był też chujowy, więc generalnie nie da sie inaczej ocenić po prostu jest chujowy... #778 tomislav libnet- kowidiańska tuba w twojej piwnicy! Co jakiś czas, zwykle niepokojąco długi, pojawia się koleś i tworzy kino grozy, które przypomina złamasom z branży, czym jest i czym ma pozostać horror. I jaka jest jego nadrzędna rola - ma straszyć, nie szokować. Zadaniem horroru jest aplikowanie gęstej grozy w codzienne życie i tyle. "It follows" na luzaku spełnia te nieskomplikowane wymagania. 9/10 tylko dlatego, że nie przekonuje mnie epizod na krytym basenie. Ostatnia edycja: 25 Marzec 2015 #779 Ja polecam film, który teraz wszedł do kin: Ex Machina. Old schoolowe SF w najlepszym tego słowa znaczeniu. Jeden z nielicznych tego typu, gdzie ważniejsza jest historia od efektów. Plus można iść na ten film z kobietą, która by na hard SF nigdy by nie poszła. Najlepszy film tego gatunku jaki widziałem od czasu "Moon" Ostatnia edycja: 23 Marzec 2015 #780 Warto nadmienić, że to reżyserski debiut scenarzysty nowego "Dredda" i "Sunshine". Fora Dyskusje różne Hyde-Park Ta strona wykorzystuje ciasteczka (cookies) w celu: utrzymania sesji zalogowanego Użytkownika, gromadzenia informacji związanych z korzystaniem z serwisu, ułatwienia Użytkownikom korzystania z niego, dopasowania treści wyświetlanych Użytkownikowi oraz tworzenia statystyk oglądalności czy efektywności publikowanych ma możliwość skonfigurowania ustawień cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Użytkownik wyraża zgodę na używanie i wykorzystywanie cookies oraz ma możliwość wyłączenia cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej.